η πολιτιστική ανατροφή του Γιάννη Ξενάκη

Η ηλεκτρονική μουσική του συνθέτη που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950 εξακολουθεί να ακούγεται ριζοσπαστική μέχρι σήμερα.

Ο δρόμος της πολιτιστικής του ανατροφής ήταν επίπονος.

Μετά το θάνατο της μητέρας του, στάλθηκε σε οικοτροφείο στις Σπέτσες.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, οι εκφοβισμοί από τους συμμαθητές του που τον θεωρούσαν ανόητο τον οδήγησαν στο να στραφεί στη μοναξιά των βιβλίων. Μετακομίζοντας στην Αθήνα, με μεγαλύτερα όνειρα, ανυπομονούσε να φοιτήσει στην Πολυτεχνική Σχολή.

Αγαπούσε την αστρονομία τα μαθηματικά και την φυσική, σπούδασε επίσης αρμονία, αντίστιξη και ενορχήστρωση υπό την διδασκαλία του συνθέτη Αριστοτέλη Κουντούροφ.

Όλα αυτά τα φαινομενικά ανόμοια πεδία του προκαλούσαν πάντα ταυτόχρονο ενδιαφέρον για να δημιουργήσει καινοτόμες συνθέσεις που βασίζονταν στη θεωρία των παιγνίων.

Την ημέρα που έμαθε για το επιτυχές αποτέλεσμα των εισαγωγικών εξετάσεων του στο πανεπιστήμιο αυτό έκλεισε λόγω της Γερμανικής εισβολής στην χώρα κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.

Στράφηκε στο Αντιστασιακό μέτωπο το 1941 και στη συνέχεια στο Κομμουνιστικό Κόμμα.

Ενώ απέκτησε πτυχίο πολιτικού μηχανικού το 1947, δεν μπορούσε πλέον να μείνει στην χώρα - λόγω κοινωνικών φρονημάτων η κυβέρνηση της χώρας εξόριζε τους κομμουνιστές σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Τα ιδανικά για τα οποία πάλεψε, σύμφωνα με τα λόγια του, «ηττημένα χωρίς νόημα, απελπιστικά», τον ανάγκασαν να μετακόμισει στη Γαλλία, έχοντας ενοχές που άφησε πίσω του φίλους που τυρρανήθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και άλλοι πέθαναν.

Τουλάχιστον, στο σετ των πέντε δίσκων του Electroacoustic Works , είναι ξεκάθαρο ότι ο Ξενάκης τα κατάφερε.

Η μουσική του βρήκε όλη την ελευθερία να αποτυπώσει ολόκληρη τη θεωρία του σύμπαντος του.

Αυτές οι 13 συνθέσεις που χρονολογούνται από το 1957 έως το 1994, θα μπορούσαν εύκολα να σοκάρουν, μέχρι σήμερα, οποιοδήποτε κοινό ακρόασης πειραματικής ηλεκρονικής μουσικής.

Η κατά τον Γιάννη Ξενάκη πρόκληση ήταν ότι ήθελε έναν ακροατή αφήμενο στην ασυναίσθητη έκσταση που αφήνει η άμεση, σπάνια και τεράστια επιβλητικότητα του έργου του που όσο εντείνεται τον καλεί να εμβαθύνει τα ακούσματα του πέρα από εύκολες φανταστικές αναπαράστασεις.