Η καρικατούρα του βασανισμένου καλλιτέχνη δεν μπορεί να περιλάβει τα επιτεύγματα του τραγουδοποιού Elliot Smith, πόσο μάλλον για το ποιος πραγματικά ήταν.
Όσοι τον γνώριζαν προσωπικά τρόμαξαν από τη δημιουργία μύθων που συνόδευε την αυτοκτονία του και πολλοί επέλεξαν να παραμείνουν σιωπηλοί για χρόνια, αποφεύγοντας τις παρεμβατικές έρευνες του τύπου μετά από το συμβάν του θανάτου του.
Από την αρχή της τραγουδοποιίας του ο Σμιθ διερεύνησε τη δυστυχία και την κατάθλιψη απλά και καθημερινά κ όχι φιλοσοφικά, αντιμετωπίζοντας την με σεβασμό ως μια πτυχή της ανθρώπινης εμπειρίας που άξιζε βαθιάς αλλά ειλικρινούς ανάλυσης.
Πλησίασε χωρίς φόβο κ αμηχανία και βρήκε μέσα στο αδυσώπητο μεγαλείο της συνηθισμένης ζωής,την μερικές φορές άσχημη ομορφιά της, αφόρητη αλλά πολύτιμη και τόσο συναρπαστική όσο μια λευκή λάμπα είναι για ένα ζωύφιο τη νύχτα.
Οι χαρακτήρες για τους οποίους περιέγραψε κ τραγούδησε είδαν την έλξη προς την καταστροφή ως μια νόμιμη μορφή λαχτάρας, μια ιδέα στην οποία επέστρεψε στο «True Love», ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε μετά θάνατον για την εξάρτηση από τα ναρκωτικά.
Αν υπάρχει ελάχιστη προφανής κάθαρση στις μικροαφηγήσεις του, ίσως είναι επειδή οι αφηγητές του Smith δεν θέλουν να αφήσουν τον πόνο να φύγει. Τρέφονται από αυτόν μέσω των πραγματικών τραγουδιών του.
Προσπάθησε με λίγα λόγια να μας στρέψει στο επίκεντρο των δεξιοτήτων του ως τραγουδοποιού, τονίζωντας παράλληλα μέχρι και την ανόητη αίσθηση του χιούμορ του.
Το From A Basement On The Hill (20th Anniversary Remaster),επανακυκλοφορεί ,(κυκλοφόρησε αρχικά μετά θάνατον το 2004),έχοντας ευρεία αποδοχή από θαυμαστές και κριτικούς, υπενθυμίζωντας ξανά τις εκτεταμένες μουσικές υφές του που διατήρησαν την φιλόξενη και ενσυναίσθητη οικειότητα της τραγουδοποιίας του.
Πλούσιο με βαλτώδεις γραμμές κιθάρας και μουντά φωνητικά, το From A Basement ενοποιεί τον ψυχεδελικό ήχο της δεκαετίας του '60 που συχνά αναφέρεται από τον ίδιο ως η κύρια έμπνευση σύμφωνα με το δικό του στύλ.
Comentarios