top of page
didnotplay (1).png
27.png

Η ομίχλη αυτή που τους πνίγει, θα πνίξει και εμένα.
Δεν είναι μία αφηρημένη οντότητα, αντίθετα είναι κάτι που με σκοτώνει...

Οι Ανυπόφοροι αποτελούν ένα από τα πρώτα πανκ συγκροτήματα που δραστηριοποιήθηκαν στην Ελληνική υπόγεια μουσική σκηνή. Διαμορφωμένοι στην Αθήνα το 1979, παρήγαγαν μία σειρά από δυνατές αυθεντικές συνθέσεις πηγαίου νεανικού προβληματισμού. Επιπλέον, το σχήμα δραστηριοποιήθηκε έντονα κατά την περίοδο των επόμενων χρόνων έχοντας μία συστηματική σκηνική παρουσία και λαμβάνοντας θετική ανταπόκριση. Ωστόσο, έμελε να περάσουν περισσότερο από τρεις δεκαετίες μέχρι να πραγματοποιηθεί η πρώτη επίσημη κυκλοφορία [‘8 Φορές / Λίγο πριν το τέλος’ 7” Single (eirma 04)]. Το παρόν single αποτελεί τη δεύτερη κυκλοφορία του συγκροτήματος και περιλαμβάνει τρία ανέκδοτα κομμάτια διαμορφωμένα στις αρχές της δεκαετίας του ‘80: Η Ομίχλη, Ξέχασέ το και το 8 Φορές
( εναλλακτική εκτέλεση). Τρία εμπνευσμένα κομμάτια αυθεντικής εναλλακτικής διάθεσης τα οποία αποτυπώνουν με άμεσο τρόπο τον ηχητικό οργασμό εκείνης της ιδιαίτερης περιόδου. 

didnotplay (1).png
didnotplay (1).png

  Συναρπαστικό Krautrock, σε σύντομες, εκστατικές εκρήξεις art-rock σε επικά, εκτεταμένα, 20λεπτα live jams. Το γκρουπ με έδρα την Κολωνία ταίριαξε επιδέξια το jammy ψυχεδελικό ροκ με ηλεκτρονικούς διαλογισμούς πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν το συγκρότημα εμφύσησε τον ήχο του με funk και Afrobeat. Για τους Can, η σύλληψη ενός συγκεκριμένου ήχου ήταν δευτερεύουσα σε σχέση με την ιδέα της μουσικής τους ως ένα κίνημα έκφρασης αυτοσχεδιασμού  της δικής τους ελευθερίας.

Το Live in Cuxhaven 1976, περιέχει μερικές από τις πιο αχαλίνωτες στιγμές του γκρουπ & ακολουθεί μια προσέγγιση  αντίθετη με ένα πραγματικό  live σετ,  εισάγοντας ρυθμούς ρέγγε και ντίσκο με καθένα από τα τέσσερα κομμάτια του (χωρίς τίτλο και απλά αριθμημένα), να μην έχει διάρκεια μεγαλύτερη από οκτώμισι λεπτά.

​

didnotplay (1).png
didnotplay (1).png

Η επιμονή & τόλμη των αδερφών Roches, η παρόρμηση ως έφηβες στο να πάνε κατευθείαν με το δικό τους υλικό αντί να ξοδέψουν χρόνο στο να προσπαθήσουν να γίνουν διάσημες όπως  επιδίωκαν  άλλοι καλλιτέχνες με διαφορετικούς τρόπους, απέδωσε σε κάτι πρωτότυπο και σπάνιο. Κάθε σύνθεση τους όπως διαμορφώνεται απεικονίζει αυτές τις πολυπλοκότητες σε λέξεις με πύργους από φωνές να συνυφαίνουν και να διασκορπίζονται, δημιουργώντας πλούσιες συγχορδίες που ακούγονται  στην αρχή της ακρόασης παιχνιδιάρικες και συγκινητικές και στην συνέχεια  στιβαρές καταλήγοντας μετά εύθραυστες και αβέβαιες.

Τα τραγούδια της Maggie συνδύαζαν το εγκάρδιο συναίσθημα με το χιούμορ, την απλή αφήγηση και την ποιητική σύγχυση με την εντυπωσιακή ευκρίνεια της μελωδίας και την περίπλοκη φόρμα, πάνω από τις ακουστικές τους κιθάρες, κάνοντας τον τραγουδοποιό ίνδαλμα της εποχής τους paul Simon, να εντυπωσιαστεί & να τις προσκαλέσει να συνεισφέρουν με δεύτερα φωνητικά στο άλμπουμ του  There Goes Rhymin' Simon κλείνοντας τους συμφωνία με την δισκογραφική Columbia, την ίδια εταιρεία που κυκλοφόρησε τη δουλειά του. 

Οι Polaroid ήταν μια ιταλική μπάντα post-punk/new wave, που δημιουργήθηκε στο Τορίνο το 1981. Η αρχική σύνθεση της αποτελούνταν από τους Marcello Zavatto (φωνή, κιθάρα), Massimo Vagnarelli (μπάσο, drum-machine), Evandro Fornasier (κιθάρα), Claudio Vagnarelli (synthersizer) και Marco Farano (Drums). Έκανε το ντεμπούτο τους με το EP  «Senza Respiro»  σε κασέτα των 6 κομματιών, που κυκλοφόρησε το 1984.

Επηρεασμένοι από  Bauhaus, Joy Division, The Cure, Pere Ubu καθώς και Chic, Talking Heads, στην μουσική τους συναντούσες σκοτεινές, ψυχρές αλλά και μελωδικές κιθάρες και φωνές.

didnotplay (1).png

Στα τέλη του 1984 το συγκρότημα πρόσθεσε τον τραγουδιστή Michele Cantoblundo ενώ ο ντράμερ Marco έφυγε και αντικαταστάθηκε από ένα Roland TR-909! Με τον Michele ξεκίνησε μια περίοδος πολύ σκοτεινής και ποιητικής μουσικής, επηρεασμένη επίσης από συγκροτήματα όπως οι Red Lorry Yellow Lorry και The Sisters of Mercy.

Το συγκρότημα διαλύθηκε οριστικά το 1987.

Αυτή η επανέκδοση βινυλίου του 'Senza Respiro' περιέχει και τα 6 πρωτότυπα τραγούδια με 4 bonus κομμάτια από την μετέπειτα περίοδο τους. Όλα τα τραγούδια έχουν γίνει remaster από τον George Horn στα Fantasy Studios. Ο δίσκος φιλοξενείται σε προσαρμοσμένο cover σχεδιασμένο από την Eloise Leigh και περιλαμβάνει 4 καρτ-ποστάλ σε μέγεθος polaroid με φωτογραφίες σημειώσεις και στίχους της μπάντας.

Μιλώντας για έντεχνους υπάρχοντες ήχους-λαβύρινθους που πηγάζουν μέσα από ανήσυχα, εμπνευσμένα καλλιτεχνικά μυαλά που με βάση την απόκλιση τους, αντιπροσωπεύουν σωστά την ατμόσφαιρα μιας εποχής που κάποτε ήταν υπό εξέλιξη. Μέσω λοιπόν της δουλειάς τους αφήσαν ένα αποτύπωμα μιας μουσικής σκηνής που κάποτε ήταν υποδιατυπωμένη ενώ έχει καθιερωθεί σήμερα εδώ και πολύ καιρό τώρα.

Οι Plastic Dolls αντιπροσώπευαν ένα από αυτά τα μουσικά μυαλά. Αποτέλεσαν μια διακριτικά σημαντική ομάδα που συνέβαλε ουσιαστικά στον ελληνικό underground new wave ήχο των 80s. Πράγματι, αν και η σύντομη ύπαρξή τους και το μοναδικό τους -εξαιρετικά σπάνιο και περιζήτητο στις μέρες μας- 7” single που κυκλοφόρησε το 1984 μέσω της δικής τους εταιρείας Violent Crime Records.

​

​

Όμορφες στιγμές έντονης νιότης, όταν η έμπνευση εμφανιζόταν συχνά κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής εμφάνισης όταν -όπως θυμάται ο τραγουδιστής του γκρουπ- το συγκρότημα έπαιζε απολύτως τραγούδια που δεν έπρεπε να ξαναερμηνευτούν και τελικά να ηχογραφηθούν. Ευτυχώς για όλους τους λάτρεις της μουσικής εκεί έξω, εκτός από το νεορομαντικό ηλεκτρονικό κομμάτι “Don’t Forget Me” και το έντονο dark wave τραγούδι με τίτλο “The End” υπήρξαν επιπλέον μουσικές συνθέσεις σε μια ξεχασμένη κασέτα που ηχογραφήθηκε πριν από σχεδόν τρεις δεκαετίες. Τα "Feel Me Now" και "It's Just A Romantic Sound", δύο ξεκάθαρα ρομαντικά τραγούδια του new wave, ξαφνικά βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αποκαλύπτουν την κατεύθυνση προς την οποία απευθυνόταν το γκρουπ πριν τελικά διαλυθεί.

Μπροστά από την εποχή του, το "And Don't The Kids Just Love It" ήταν το επιδραστικότερο ντεμπούτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1981 και περιλάμβανε το

"I Know Where Lives Syd Barrett".

Η θρυλική lo-fi μπάντα television personalities, (με τον τρομερό Daniel Treacy στον πυρήνα τους έναν από τους μακροβιότερους και κορυφαίους καλλιτέχνες της new wave με μια καριέρα που εκτείνεται σε πάνω από τρεις δεκαετίες), παρήγαγαν την ποιοτικότερη post-punk μουσική της δεκαετίας του 80 ,εμπνευσμένοι από τη Βρετανία του 60, δημιουργώντας το πιο επιδραστικό μεταγενέστερα indie pop ρεύμα που επηρέασε προφητικά πολλούς καλλιτέχνες μουσικούς στην ανεξάρτητη μουσική σκηνή.

​

bottom of page