.png)
.png)
.png)
Σε μια εποχή όπου τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτα, το Desires στρέφεται στην έννοια της αυθεντικότητας και θέτει το ερώτημα: αν η πραγματικότητα είναι κατασκευή, έχει σημασία τι είναι αληθινό;
Το άλμπουμ συνδυάζει την ατμοσφαιρική ένταση και τη μελωδική ευαισθησία που χαρακτηρίζουν τη μπάντα, με μια πιο πειραματική προσέγγιση στον ήχο, μέσα από 10 νέα κομμάτια.
Τα περίτεχνα ρυθμικά του Richard Simic, οι πλούσιες συνθετικές υφές του Jason Tsontilis και η χαρακτηριστική φωνή, μαζί με τις κιθάρες, το περσικό σαντούρι και το πιάνο του Αλέξανδρου Μίαρη, συνθέτουν έναν ήχο βαθιά οργανικό και συναισθηματικό.
Η παραγωγή του Desires φέρει την υπογραφή των Electric Litany και του Γιώργου Μπότη, - το πέμπτο μέλος της μπάντας - ο οποίος επιμελήθηκε και την ηχοληψία και τη μίξη, με επιπλέον μίξη από τον Μιάρη.
Ο Ben Schneider θέλει να διαλέγει τη μοίρα του μέσα από ένα τζουκ μποξ σινγκλ. Ίσως να καταλήξει σ ένα κλασικό η ένα b- side.
Ίσως να παρερμηνεύσει εντελώς το τραγούδι και να ζήσει τη ζωή του με λάθος νόημα.
Αυτή είναι η αποπροσανατολιστική υπόθεση πίσω από το The Cosmic Selector Vol. 1 , το πέμπτο ολοκληρωμένο άλμπουμ των Lord Huron με την πιο εκτεταμένη παράκαμψή του στην κοσμική δυτική μελαγχολία.
Εμμονικό με τη μοίρα την απώλεια και την αγάπη, στέλνει καρτ ποστάλ από το διάστημα αντί για το δάσος.
Το The Cosmic Selector Vol. 1 μπορεί να μην είναι το πιο συνεκτικό άλμπουμ του συγκροτήματος, αλλά ίσως είναι το πιο τολμηρό τους.
Οι εναλλαγές της διάθεσης είναι πιο άγριες, η λογική πιο εφαπτόμενιη. Ονομάζεται Mahashmashana, μια αγγλοποίηση του mahāśmaśāna, της σανσκριτικής λέξης για το έδαφος αποτέφρωσης: η φλεγόμενη ερημιά πριν από την επόμενη ζωή.
Ακόμη και παίζοντας τον πνευματικό τουρίστα, ο Father John Misty αναγκάζεται να επισημάνει ότι όλοι κατευθυνόμαστε στο ίδιο μέρος.
Διοχετεύει τον αλτρουστικό αυτο-τρόμο του σε μια πιο καθολική αίσθηση αβεβαιότητας, ίσως μια παθολογική αδυναμία συμφιλίωσης του εαυτού του στη λεγόμενη «μετα-αληθινή» εποχή.
Άραγε Ο Josh Tillman βρίσκεται στο πνευματικό του απόγειο?
Φανταστείτε ότι βρίσκεστε σε ένα οδικό ταξίδι και σκοντάφτετε σε μια γραφική υδάτινη μάζα, περιτριγυρισμένη από απόκρημνους λόφους και κυματιστά χωράφια.
Σταματάς το αυτοκίνητο και περπατάς κατά μήκος της όχθης του νερού. Το φως του ήλιου που λαμπυρίζει στην επιφάνεια του νερού σε καλεί και για μια στιγμή σκέφτεσαι να κολυμπήσεις. Τότε είναι που παρατηρείς τις πινακίδες που προειδοποιούν για επικίνδυνα και απρόβλεπτα νερά.
Η Ολλανδή μουσικός και τραγουδοποιός Robin Kester έζησε ακριβώς αυτή την εμπειρία σε μια δεξαμενή κοντά στο Τάλιμποντ-ον-Ουσκ στα βουνά Μπρέκον Μπίκον της Νότιας Ουαλίας. Αυτή η απόκοσμα όμορφη στιγμή άσκησε τεράστια επιρροή στο νέο της άλμπουμ, Dark Sky Preserve .
Οι Doves είναι πράγματι αρκετά αυθεντικοί ως prog rock μπάντα, έτσι δεν είναι;
Ποτέ δεν μας είχαν ενοχλήσει αρνητικά επειδή πάντα τους θεωρούσαμε ως τους πιο ενθαρρυντικούς indierockers των 00's.
Ωστόσο στο νέο Constellations for the Lonely έχουν να κάνουν με μια προσπάθεια να βρούν ποίηση στη μιζέρια της εποχής επιμένοντας να χρωματίζουν όλο και περισσότερα σαρωτικά κινηματογραφικά ηχητικά τοπία με την δική τους μελαγχολική αισιοδοξία, μέσα από την πολλή καλή τους ανεπιτήδευτη «εναλλακτική» παράδοση.
Παρόλες τις υπαρξιακές τους αντιξοότητες η πολλή καλή ηχητική τους φιλοσοφία εξακολουθεί να μας συναρπάζει ως συνολικό αποτέλεσμα.
Είναι ένας δίσκος που δεν πτοείται από τον πόνο αλλά βρίσκει ομορφιά μέσα του.
Αν και διαφέρει από την προηγούμενη δουλειά τους, εξακολουθεί να φέρει αυτό το αδιαμφισβήτητο μελαγχολικό, ατμοσφαιρικό και τελικά αναζωογονητικό DNA τους.
Ο Sam Barker πιθανότατα θα δίσταζε να αντιστοιχίσει τη βιογραφία του πολύ στενά με τη μουσική του.
Αλλά παρά την τεχνική τους κλίση, πολλοί από τους τίτλους των τραγουδιών του μπορούν να ερμηνευτούν ως αναλογίες για προσωπική ανάπτυξη εν μέσω συναισθηματικής πίεσης. Υπό αυτό το πρίσμα, οι κλιμακωτοί παλμοί αυτών αντανακλούν έναν εγκέφαλο που σκοντάφτει στον εαυτό του σε πραγματικό χρόνο, ενώ οι διαυγείς, σμιλεμένες κορυφώσεις κάποιων άλλων θα μπορούσαν να γίνουν κατανοητές ως αποκαλύψεις που αποκτήθηκαν με κόπο.
Τοποθετώντας την τέχνη του σε μια γλώσσα επιστημονικών και μηχανικών διαδικασιών, ο Barker αναδεικνύει τις δικές του ανθρώπινες ικανότητες: Η πολυπλοκότητα του δίσκου αποτελεί αντίστιξη στην απερισκεψία της γενιάς της Τεχνητής Νοημοσύνης, συνδυάζοντας την εξαιρετική μουσικότητα με την δημιουργική δράση που απαιτείται για την αξιοποίηση στο έπακρο του αυτοματισμού.
Ο frontman των Radiohead, Thom Yorke και ο καταξιωμένος παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής Mark Pritchard κυκλοφορούν ένα άλμπουμ σε συνεργασία.
Ό,τι του λείπει σε εκθαμβωτική ατμόσφαιρα, το αναπληρώνουν με ριψοκίνδυνους electro art-rock ελιγμούς.
Αν μη τι άλλο, η ιδέα του Tall Tales είναι αυτή που απειλεί να ξεφύγει από τα χέρια των δημιουργών του.
Παρόλο που σε αυτό το είδος προσέγγισης του "όλα επιτρέπονται", κανένας από τους δύο δεν μπορεί να ξεφύγει από τη σκιά του,ή αν αυτό αποτελεί πλεονέκτημα ή μειονέκτημα εξαρτάται από την αντίδραση του κοινού που ακολουθεί τους καλλιτέχνες οι οποίοι επινόησαν νέους ηχοτρόπους για να ενθουσιάσουν η να ενοχλήσουν.